activiteiten 1e half jaar 2017

Sluitingsavond van het seizoen 2016 - 2017 op 31 mei 2017

Op de avond van 31 mei loopt de markt in Maastricht vol met enthousiaste, in roze geklede, mensen om Tom Dumoulin,winnaar van de Giro d'Italia, hulde te brengen. De eerste Nederlander sinds 1980 die een grote wielerronde won. En dus geëerd werd met verschillende onderscheidingen.o.a. Limburger van Verdiensten.

Op deze avond liep de Stip in Meerssen ook goed vol met enthousiaste mooi geklede dames van ons VG. Na de traditionele lekkere vlaai heet Nanny iedereen welkom op deze sluitingsavond en kondigt alweer het einde aan van ons VG jaar 2016/2017. Een mooi jaar met zeer gevarieerde programma's wordt afgesloten. U heeft het allemaal kunnen meemaken. Maar zegt ze, "we zijn druk bezig met het organiseren van nieuwe aktiviteiten voor komend Gilde jaar: 2017/2018".

Vervolgens wordt ons sociaal project van het afgelopen jaar in de schijnwerpers gezet en Nelleke Litjens komt naar voren. Zij is de oprichtster van MRTS07 een project werkend vanuit de stichting Makiki. Zij vertelt ons dat het goed gaat met de stichting, en nodigt ons uit om eens een kijkje te komen nemen. Hierna komt de officiele aanbieding van de cheque, die ze zelf opent en blij roept : "Geweldig wat een bedrag, bedankt allemaal voor deze genereuze donatie van € 1048,10, hier kan ik echt heel veel mee doen".

Dan volgt het muzikaal optreden van Evy Cratsborn en Jean Notermans. Zij zorgen voor een ontspannen sfeer met songs en begeleid met gitaar. Zoals 'Nothing but a hard day', 'De wereld is van iedereen'. En Evy alleen met 'Mag ik dan bij jou'. Jean zong en speelde voor ons Pink Floyd, dat was Pinkpop voor het KVG (toch nog roze). Het laatste luisterlied was op cd van Vera Lynn 'We'll meet again'. Dit was tevens de aanloop naar de vertelling van Ali: ‘De Nationale Bevrijdingsrok/De rok van mijn moeder´.
Adrienne Bossevain verbleef tijdens de 2de Wereldoorlog in twee concentratiekampen. In die tijd kreeg ze een dasje toegestuurd, gemaakt uit lapjes afkomstig van kleding van familieleden en vrienden.
Toen ze na de oorlog in een commissie zat die richtlijnen moest bedenken voor de viering van de bevrijding was dit cadeau aanleiding voor het idee van de nationale feestrok. Toen ik na het overlijden van mijn moeder het huis opruimde vond ik zo'n rok. Er zijn zeker 4000 rokken gemaakt. Mijn moeder had haar rok laten registreren, dat kon omdat de rok volgens de richtlijnen was gemaakt.
Op Koninginnedag of op 5 mei legde mijn moeder altijd een bijzonder tafellaken op de tafel. Het kleed met een mooie rood-wit-blauwe rand met echte oranje appeltjes.
In het middenstuk is de Cunera toren geweven als symbool van het begin van de 2de wereldoorlog en de Nederlandse leeuw, die een vlag met het hakenkruis doorsteekt, als symbool van het einde van de oorlog. Ingeweven is een tekst van de dichter Bilderdijk.
Textielhandelaar Ferwerda uit Groningen wilde na de oorlog een speciaal tafellaken op de markt brengen om de 2de wereldoorlog te herdenken.
In het geheim werden er tijdens de oorlog 144 tafellakens geweven, die op het moment van de bevrijding in 3 kwartier waren uitverkocht! In de jaren daarna werden er nog ongeveer 30.000 geweven.
Nog steeds gebruik ik het kleed bijvoorbeeld op Koningsdag en dan drinken we een glaasje Oranje bitter!
Iedereen heeft van dit verhaal genoten, en daarna de rok mogen bekijken en zelfs passen.

Na de pauze sloten Evi en Jean af met nog enkele liedjes. Evi met 'leeve pap, leeve mam' ,'halleluja'. En het slotlied 'Whe are the world' waarbij we allen mee zongen en klapten. Namens het bestuur wenst Nanny iedereen een fijne vakantie en tot ziens in september.


Dinsdag 16 mei 2017: Voorjaarswandeling rond Mechelen
Wat waren de weergoden ons goed gestemd, een heerlijke zonnige dag in een prachtig Limburgs landschap. Om 10 uur kwamen 34 wandeldames bij de Koppeling in Mechelen samen op het terras en onder het genot van de koffie/thee en cake genoten we verder nog, volgens Nanny, van een 4 sterren panorama. Prachtig uitzicht over het Limburgse landschap.
Rond kwart voor 11 vetrokken we, de korte wandeling naar Mechelen en de lange wandeling richting Epen/Teuven. Tijdens de lange wandeling liepen we door weilanden, bos, heide, holle wegen, bergen en dalen en genoten we van de mooie vergezichten en blauwe luchten. De korte wandeling was rondom Mechelen in een mooi gedeeltelijk nieuw natuurgebied. Moe maar voldaan kwam iedereen weer terug bij de Koppeling, waar een heerlijke lunch op ons stond te wachten.
We konden kiezen uit aspergeof groentesoep en gevarieerde belegde broodjes. En zo werd deze geslaagde wandeldag afgesloten.




Reis naar Besançon van 9 mei tot en met 12 mei 2017
Op dinsdag 9 mei vertrok een volle bus met 53 leden van het Vrouwengilde Meerssen richting Besançon in de Franche-Comté.
Omdat ons was gevraagd om voor vertrek niet te ontbijten werd er na een uurtje reeds gestopt in Chaineux, waar we een heerlijk ontbijt kregen geserveerd bij Les 2 Dames. De tafels waren prachtig gedekt en verse eitjes werden ter plekke gebakken of gekookt.
Vervolgens reden we verder richting Sillegny in Lotharingen waar de bezichtiging van Église Saint-Martin de Silligny op het programma stond. Het is een piepklein, pretentieloos kerkje, waar in 1540 door een rondreizende, naar men meent, Italiaanse schilder de muren en het gewelf tot een ware catechismus van plaatjes zijn omgetoverd.
We vervolgden onze reis richting Besançon. Onderweg passeerden wij het dorpje Fougerolles, waar zich de Distillerie Paul Devoille bevindt. Hier worden twee producten geproduceerd, absint en likeur zoals kirsch. Wij hebben een korte rondleiding gehad door het bedrijfje en de tuin, de zogenaamde ‘petit jardin de la fee verte´ en hebben natuurlijk van alles kunnen proeven!
Rond 19.30 uur kwamen we op de plaats van bestemming. Na een heerlijk welkomstdiner ging iedereen moe, maar voldaan naar bed.

De tweede dag van onze reis stond in het teken van kennismaken met de stad. Na het ontbijt voegde zich een gastvrouw bij onze groep. Zij is geboren in Dyon, opgegroeid in Besançon, woonde lange tijd in Meerssen, maar nu in Voerendaal. Zij liet ons de prachtige en interessante plekjes van de stad zien. Het weer werkte enorm mee en ´s middags liep het kwik op tot 25 graden. Toen was de machtige Citadel aan de beurt, hoog boven de stad gelegen. Sommigen liepen de circa 360 traptreden naar boven en anderen namen de shuttlebus. De 17^e-eeuwse Citadel is het meesterwerk van Sébastien le Prestre de Vauban en sedert 2008 Werelderfgoed UNESCO. De rest van de middag konden we op eigen gelegenheid de stad verder bezoeken, even lekker winkelen of heerlijk op het terras zitten.
´s Avonds stond de volgende verrassing alweer op ons te wachten. Nadat eenieder zich een beetje had opgetut werden we getrakteerd op een fantastisch diner aan boord van een boot waarmee we een rondvaart maakten op de rivier de Doubs! Het was opnieuw fantastisch!!!

De derde dag vertoefden we de gehele dag in de Franche-Comté. Het begon met een bezoek aan de Saline Royale in Arc-et-Senans. Dit imposante gebouwencomplex van Claude Nicolas Ledoux staat al sedert 1982 op de werelderfgoedlijst van UNESCO. De koninklijke zoutziederij is een voormalige instelling voor zoutwinning uit de 18^e eeuw. Men koos voor Arc-et-Senans vanwege de nabijheid van bossen, zodat er altijd voldoende brandhout was voor het verhitten van het pekelwater. Mede door de Franse Revolutie kon de zoutziederij niet uitgroeien volgens plan. In 1895 werd de fabriek gesloten en van af 1929, na een periode van verval, weer imposant gerestaureerd.
De lunch werd deze dag als picknick uitgeserveerd midden in het veld en tussen de bomen. Helaas regende het iets, maar dat kon de pret niet drukken. We genoten van heerlijk klaargemaakte baguettes, koffie, water en als toetje een echt frans dessert, les eclairs!
Die middag bezochten we nog de villa Palladienne, gebouwd naar het originele ontwerp van de Italiaanse architect Palladio en konden we wijn proeven van wijnen uit de Jura. Voordat we het wisten was het weer tijd voor het diner. Even zoeken naar de bus, maar uiteindelijk kwamen we toch aan waar ze ons verwachtten. Ook hier genoten wij weer van een voortreffelijke maaltijd met veel regionale smaken!

En toen was het alweer tijd om te denken aan onze terugreis. Op vrijdagmorgen 12 mei om 09.00 uur waren alle koffers in de bus en de reizigsters gereed voor het vertrek. Chapeau ! Het was natuurlijk geen saaie terugreis, want in de loop van de ochtend kwamen we aan bij het museum van Peugeot. We keken onze ogen uit naar allerlei door Peugeot ooit gemaakte artikelen. Ik noem er enkele: pepermolens, naaimachines, wasautomaten, tuingereedschap, koffiemolens, haarföhns en nog veel meer. Natuurlijk ontbraken de auto´s ook niet. Zelfs formule-I auto´s waren aanwezig. Dit bezoek werd afgerond met een smakelijke lunch aldaar en daarna werd onze terugreis voortgezet.
Op deze laatste dag bezochten we ook nog een meesterwerk dat sinds 2016 op de werelderfgoedlijst van UNESCO staat, n.l. Colline de Notre Dame du Haut, de modernistische kapel van de Frans/Zwitserse architect le Corbusier.
Na deze stop hadden we nog één stop en wel voor ons afscheidsdiner te Kayl in Luxemburg. We aten in Pavillon Madeleine, gelegen in een modern landschapspark, aangelegd door landschapsarchitecten uit München. Het wordt gerund door een team onder supervisie van de Luxemburgse topkok Léa Linstert, die goed is voor een Michelinster! Na dit heerlijke diner kwamen we om 23.00 uur aan in Meerssen.

Het was opnieuw een onvergetelijke reis, dankzij alle inspanningen en creativiteit van ons eigen reisgilde! Waarvoor hartelijke dank namens alle deelneemsters.

Donderdag 20 april: Excursie ID-Hats. Deze dag werden 32 dames met een kopje koffie/thee en een heerlijk stukje vlaai in Voerendaal ontvangen door dhr. Jos Verhoeven. Hij gaf eerst een uiteenzetting over het ontstaan van zijn bedrijf en tevens over de ontwikkeling in de hoeden.
In de jaren 40 was de hoed populair, om daarna in de jaren 50 weer af te nemen, toen werden er haast geen hoeden gedragen. Pas in de jaren 60 kwam de hoed weer terug in het straatbeeld, mede dankzij de hippies.
Je hebt winterhoeden en zomerhoeden. De winterhoeden worden gemaakt van wolvilt of haarvilt (haar van konijnen en hazen).
Zomerhoeden worden gemaakt van panama (een soort gras wat gedroogd wordt). Hoe fijner de panama, hoe duurder de hoed. Hele fijne panama wordt zelfs onder water gevlochten om te voorkomen dat het breekt.
Verder worden zomerhoeden ook gemaakt van sisal, papier (90% papier en 10% katoen) of viscose.
De vorm van de hoed wordt medebepaald door de vorm van je gezicht en de lengte van de persoon. Bij een breed gezicht wordt een hoed met een rand geadviseerd (denk aan Beatrix). Bij lange mensen staan grote hoeden beter, bij korte mensen daarentegen kan men beter een kleine hoed nemen.
Verder sprak hij ook nog over protocollen voor de hoed. Na 18.00 uur draagt men geen hoed meer. Hoed af als de gastvrouw ook haar hoed af heeft en heren zetten altijd binnen de hoed af.
Vervolgens mocht iedereen hoedjes passen en nadat een ieder een geschikte hoed voor zichzelf had gevonden werd er buiten een mooie groepsfoto gemaakt.
Het was een bijzonder geslaagde middag met veel plezier. Kijk op de website bij ‘terugblikken´ voor de eerste foto´s.

Dinsdag 4 april, Lezing dhr. Edy Bevk over de kosmos. Dhr. Edy Bevk, bijna 87 jaar!, vertelde vol enthousiasme over de kosmos en zijn reis door Amerika. Eerst over zich zelf. Op 14 jarige leeftijd was hij bij de verkenners (die toen zo heetten) waarvan de leiders hem vertelden over nevels en het sterrenbeeld Andromeda. Van zijn moeder kreeg hij een sterrenkijker waarmee de nieuwsgierigheid voor de sterrenhemel gewekt was. Hoe ver staan ze weg en hoe zit dat nu allemaal.
Honderd jaar geleden, richtte de astronoom Edwin Hubble de nieuwe grote Hooker telescoop vanuit Mount Wilson Observatory in Californië op de Andromeda nevel. Toen kregen we langzaam een idee van de grootte van het heelal. Het kleine neveltje in het sterrenbeeld Andromeda dat alle astronomen al jaren bezig hield, bleek een eigen sterrenstelsel te zijn, met uit eindelijk 300 miljard sterren. In 2011, op bijna 80 jarige leeftijd, begint hij aan zijn droomreis naar Los Angeles en Mount Wilson. Hij wilde het allemaal van nabij mee maken. Op 2 mei 2011 brengt hij een bezoek aan Pasadena, waar alle werktuigen en instrumenten gemaakt worden om mee de ruimte in te nemen, bijvoorbeeld naar Mars. De ‘Spirit´ en de ‘Opportunity´ kruipen nu nog over de oppervlakte van Mars. Hij heeft gezien hoe ze wagentjes maakten in het Mars laboratorium.
Veel verhalen en belevenissen die hier mee in verband staan hebben we met veel plezier aan gehoord. Ten slotte zei hij nog: “Einstein geloofde niks van de kosmos". En nog deze: “De kosmos zit niet in de ruimte maar is de ruimte. Buiten de ruimte is geen ruimte. De sterren gaan door, er is geen einde aan".

Maandag 27 maart, wandelexcursie. Onder fantastische weersomstandigheden gingen 59 enthousiaste vrouwen op pad met natuur en landschapsgids Wil Lemmens in het Buitengoed Geul en Maas.
Hij bracht ons eerst naar Villa Kanjel, vernoemd naar de in de buurt stromende Kanjel-Beek. Voorheen was dit La petite Suisse. Villa Kanjel was ooit een kraamkliniek en later een rust- en hersteloord, Dr. Poelsoord. Het geheel behoort tot het landgoed Mariënwaard en dit maakt weer deel uit van de Landgoederenzone Maastricht-Meerssen.
Na vervolgens een kijkje genomen te hebben bij de prachtige Beukenlaan van kasteel Vaeshartelt (die waarschijnlijk geheel gekapt wordt) vervolgden we onze weg naar kasteel Jeruzalem eveneens een onderdeel van de Landgoederenzone Maastricht-Meerssen. Tegenwoordig is hier Mise en Place gevestigd, een uitzendbureau voor de horeca waar vooral studenten werken.
Na een wandeling door de prachtige tuin gingen wij verder naar Chateau Bethlehem, de huidige Hotel Management School en tevens onderdeel van de Landgoederen zone Maastricht-Meerssen. Hier kregen we op een zonovergoten terras een heerlijk kopje koffie/thee aangeboden. Dhr Lemmens leidde ons vervolgens door de prachtige tuin van kasteel Bethlehem en via de Meerssenerweg weer naar ons beginpunt bij station Maastricht-Noord. Na ruim twee uur gelopen en genoten te hebben ging iedereen voldaan en licht gekleurd weer naar huis. Al met al een prachtige excursie die ons kennis liet maken met een voor velen nog onbekend stukje van de omgeving!!

Woensdag 15 maart 2017, De Bij hoort erbij. Op deze avond werden we door een bevlogen mijnheer Guus Gerards meegenomen in het leven van de bij. Ondersteund door een mooie PowerPoint werd het belang van de bij voor de mens en natuur uitgelegd. Achtereenvolgens werd ingegaan over het ontstaan, de anatomie, de ontwikkelingen en de huidige bedreiging. De bij is 30 miljoenen jaren geleden ontstaan in Afrika rondom het Victoriameer. Bijen zijn honingmakers en bestuivers van gewassen.
2400 Jaar geleden was de bij al belangrijk in Egypte en werd daar gebruikt als balsem. Honing was rijkdom en werd dan ook als betaalmiddel daar gebruikt.
Een bijenvolk bestaat uit een koningin, darren en werkbijen. De koningin kan 2 tot 3000 eitjes per dag leggen, na 6 dagen groeien hieruit larven en na 21 dagen bijen. De koningin verspreidt een geur, waaraan haar kast herkenbaar is. De werkbijen gaan er op uit om nectar en stuifmeel te zoeken.
Tegenwoordig komt er nogal wat bijensterfte voor en dat is heel schadelijk voor onze natuur. Oorzaken van de bijensterfte zijn: Achteruitgang van bloeiende planten, ziekteverwekkers en pesticiden.Zonder bijen verdwijnt het fruit. Wat kunnen wij daar aan doen? Zaaien, zaaien en nog eens zaaien, tijdens onze wandelingen of in de tuin, zodat er altijd bloemen blijven bloeien en de bij haar werk kan blijven doen.

Donderdag 9 maart 2017, ‘Het geluk van Limburg‘ door Marcia Luyten, samen met Jack Vinders : Een topavond. Dat waren de geluiden in het Stella Maris College op donderdag 9 maart. Een avond met Marcia Luyten (1971) en Jack Vinders. De schrijfster, samen met haar hoofdfiguur, over het boek ‘Het geluk van Limburg‘. Een avond, gelardeerd met prachtige liedjes van Jack. Nog horen we ‘Sjaakie‘ over hem en zijn dromen, ‘Heilust‘ de plek waar hij opgroeide en ‘Blomme op de vensterbank‘. Ontroerende liedjes, met kracht gezongen. Een avond waarin Marcia Luyten beschreef hoe zij als klein kind, opgroeiend in Wijnandsrade, wel besef had van de mijnen, maar zich nooit had gerealiseerd welke betekenis deze voor de streek hadden gehad. Opgegroeid aan het rand van de mijnstreek, waar de horizon werd afgebroken, een bloedend landschap, en niemand die het er over had. Pas in Afrika, waar zij als journaliste verhalen schreef over Oeganda, over Zambia, over Mozambique en verder. Verhalen waarin gedelfde grondstoffen een ware betekenis hadden voor het land. Pas toen realiseerde zij zich dat ook Limburg een verhaal te vertellen had met de steenkool als basis.
En op zoek naar het verhaal kwam zij terecht bij Jack Vinders (1949), geboren in de mijnstreek, binnen een echte ‘mijn ‘familie in de zogenoemde ‘kolonie‘.
Op beeldende wijze beschrijft Marcia de opkomst van de mijnen vanaf 1900, de buitenlandse investeerders en, niet onbelangrijk, de buitenlandse arbeiders in de hoogtijdagen die naar Limburg werden gehaald om in die diepe ondergrondse gangen te werken. Vreemde kostgangers met andere manieren en andere mores. Limburg werd overstroomd door kapitaal en arbeid van buiten. De gevolgen waren groot.
De kerk sloeg alarm, de verstedelijking sloeg toe, de industrialisatie kwam op gang. De kathedralen werden onder de grond gebouwd, gangenstelsels breidden zich uit, om uiteindelijk groter te worden dan het wegennet van het huidige Rotterdam en Amsterdam bij elkaar. In de oorlogsjaren werden de mijnen gespaard, na 1945 smeekte men in ‘Holland‘ of de katholieken alsjeblieft op zondag wilden werken. Uit dankbaarheid werden de kompels in Amsterdam onthaald.
Na de tweede wereldoorlog werd Heerlen, samen met Rotterdam, de rijkste stad in Nederland. De eerste shopping Mall kwam er (‘t Loon), V&D was kosmopolitisch in Heerlen, met roltrappen en espresso. De patisserie was fameus, de bontjassen normaal. En Limburgia uit Brunssum versloeg in Amsterdam Ajax met 6 doelpunten en zo werd Limburgia landskampioen.
In die jaren werd Jack Vinders geboren, in 1949. In een wereld waarin alles om de mijnen draaide. Een wereld die steeds meer een totalitair karakter kreeg in de kolonie van de mijnstreek. Voor alles werd gezorgd. Met trots woonde je in een mijnwerkerskolonie. Er was de voetbalclub, de duiven en de harmonie of fanfare. Van wieg tot graf was er iets te doen in de kolonie. De jaren vijftig waren de jaren van groei, van onuitputtelijke groei leek het. Totdat er goedkopere kolen konden worden aangevoerd per schip, via de nieuwe haven van Rotterdam. De kolen uit Limburg werden duur betaald en in 1964 kondigde minister Den Uyl de sluiting van de mijnen aan. De afbraak begon. Zonder enkele terughoudendheid. Alles is bijna tegen de vlakte gegaan. Den Haag compenseerde het Zuiden met geld (de PNL-gelden uit de zogenoemde PerspectievenNotaLimburg) maar er was geen echt perspectief voor de mijnstreek. Heerlen voelde zich in die dagen verraden, werd een junkiestad.
Maar het perspectief komt er nu wel degelijk. De parkstad heeft prestigieuze prijzen gewonnen. De transformatie van zwart naar groen lijkt te slagen. Heerlen laat het verleden achter zich en bouwt constructief aan de toekomst, samen met de regio.
In de nazit kwamen nog interessante onderwerpen aan bod, maar het meest raakte misschien wel het verhaal van de mevrouw die zich als kind de ‘tuut‘ (toeter) kon herinneren van de mijn. En de ‘tuut‘ maakte soms een heel ander geluid waarna de vrouwen in ruitenschorten zich spoedden naar de ingang van de mijn. En vroegen “is het dee vaan miech?" Pas heel veel later realiseerde zij zich dat die speciale tuut het geluid van de dood was. Want de mijnen hebben ook veel levens geëist. Ruim 1100 doden. Mannen die zich sterk maakten voor de mijnen werden ingehaald door de dood.
Deze prachtige avond was met een kleine 400 bezoekers meer dan de moeite waard. Opnieuw een bewijs dat de samenwerking tussen KVG Meerssen en bibliotheek Meerssen zeer constructief en waardevol kan zijn.

8 Maart 2017, Internationale Vrouwendag werd gevierd in het Cultureel Centrum de Harmoniezaal in Geulle. Dit jaar georganiseerd door Vrouwenbond St. Apollonia. Mariet en Olga vertegenwoordigden samen met een aantal leden het KVG Meerssen. Na een welkomstwoord van Agnes Jonkhout, was er ook nog een onverwachte bijdrage van onze burgemeester mevrouw Mirjam Clermont-Aretz.Het belang van deze dag werd door beide dames nog eens nadrukkelijk toegelicht.
Als Thema van de dag was gekozen voor " Wens in beweging". Twee vrijwilligers van de Wensambulance gaven een indrukwekkende presentatie over hun werk en een ieder kreeg de gelegenheid om een kijkje te nemen in de Wensambulance. Er werden lootjes verkocht t.b.v. de Wensambulance, die aan het eind van de middag met een tombola werden getrokken. Er waren mooie prijzen ter beschikking gesteld. De gehele opbrengst ging natuurlijk naar de Wensambulance! Tot slot werd de middag muzikaal opgeluisterd door een spetterend optreden van Yvo van der Bijl uit Elsloo. Hij bracht een aantal liedjes ten gehore, waarbij sommige dames uit volle borst meezongen! Het was een geslaagde middag met ( ondanks het slechte weer) een mooie opkomst!

Dinsdag 21 februari 2017 : Confronterend, soms meer of minder herkenbaar, maar met humor. Zo kunnen de aanwezige verschillen tussen vrouwen en vrouwen bespreekbaar worden gemaakt. Dat heeft Léon Pouls, sociaal psycholoog, bewezen op dinsdag 21 februari. Een lezing met een ferme knipoog naar al die dingen die ons als mannen en vrouwen zo verschillend maken. Stof tot nadenken heeft hij ons zeker meegegeven. Ja, er zijn psychische en fysieke verschillen. Ja, mannen en vrouwen communiceren vaak op verschillende niveaus. En ja, een aantal aanwezigen herkende zich helemaal niet in de geschetste beelden. Maar voor even zoveel aanwezigen was het wel een warm bad van herkenning. Een ding staat vast. Tijden veranderen en ook de verhoudingen tussen man en vrouw. Maar allemaal, vrouw of man, willen wij begrepen worden en zoeken wij naar emotionele geborgenheid. Misschien moeten we stoppen met van alles te verwachten en dat niet helder uit te spreken. Als je daarmee stopt kun je elkaar ook niet teleurstellen. Zeg wat je echt wilt tegen de ander. Kortom, een avond die de tongen losmaakte en genoeg gesprekstof opleverde in de pauze en daarna.

Maandag 6 februari waren we met ruim 80 leden te gast bij het nieuwe filmtheater ‘Lumière‘ in Maastricht voor onze jaarlijkse filmmiddag. De film ‘LION‘ (USA 2016) was een schot in de roos. Met ontroering hebben we gekeken naar het waargebeurde verhaal over Saroo, een vijfjarige Indiase jongen die van zijn familie gescheiden raakt en verdwijnt. Als hij hen 25 jaar later weer
terugvindt, wordt hij voor een lastige keuze gesteld. Onder regie van Garth Davies is dit verhaal als een sprookje prachtig verfilmd. Voor veel leden was het de eerste kennismaking met het volledig vernieuwde Lumière. Een kennismaking die goed is bevallen, zo hoorden wij.

Op donderdag 2 februari 2017 gaven Taschka en Jan van Eyck een prachtig inzicht in achtergronden, geschiedenis en actualiteit van ARMENIË. Veel leden waren aanwezig om in een geanimeerde sfeer kennis te nemen van een reis die meer dan de moeite waard is geweest.
Aan de hand van de moderne literatuur werd inzicht gegeven in de beleving van de gemiddelde Armeniër, jong en oud, van de meest recente geschiedenis van zijn/haar land. Met authentieke beelden en filmfragmenten ging de loop van die geschiedenis aan ons voorbij, waar het onderwerp genocide niet uit de weg werd gegaan.
Maar naast de geschiedenis en het verhaal van het heden hebben we kennis gemaakt met een land, waar de stilte van de natuur, de behouden cultuur, de grote contrasten in rijkdom en armoede grote indruk maakten.

Woensdag 18 januari 201 genoten wij van een muzikale lezing door Gert Geluk met als thema Vrouwelijke componisten. Deze koude winteravond werd vanzelf weer warm door prachtige muziekfragmenten van een verscheidenheid aan vrouwelijke componisten. Of, zoals Gert Geluk het zelf al aangaf, onvoorstelbaar dat de rijkheid aan muziek, gecomponeerd door vrouwen, vaak ondergesneeuwd is gebleven. Zo erg soms dat bepaalde muziekstukken aan een man werden toegeschreven. Een voorbeeld daarvan is Fanny Hensel-Mendelssohn. Alle besproken vrouwen getuigen van doorzettingskracht om te kunnen bereiken wat zij hebben bereikt. En dat ondanks vaak ook nog veel persoonlijk leed. Krachtige en inspirerende stukken mochten wij beluisteren. Dat de techniek ons af en toe in de steek liet deed geen afbreuk aan de impact van de avond. Op verzoek van de aanwezigen in bijlage bij deze convocatie een overzicht van alle vrouwelijke componisten die de revue zijn gepasseerd. Daar waar van toepassing is ook het gespeelde muziekstuk toegevoegd.
De lezing werd verzorgd door de heer drs. Gert Geluk, muziekliefhebber, -kenner en docent cursussen & lezingen muziek & haar context.
Gert Geluk is oud- hoofd Communicatie & marketing/ lid Artistieke Commissie van het Limburgs Symfonie Orkest (LSO dat nu samen met het Brabants Symfonie Orkest de Philharmonie Zuid-Nederland vormt.
Vrouwelijke componisten. Waarom zouden we daar nu specifiek een lezing over geven? En dan ook nog door een man...? Dat zou eigenlijk niet nodig zijn, maar helaas. Eerder brak op televisie Tijl Beckand al een lans voor vele onbekend gebleven (vrouwelijke) componisten. Dit deed hij in ‘De Tiende van Tijl‘, een programma over klassieke muziek bij de AVRO/NPO. In dit programma worden bijzondere verhalen achter klassieke muziek belicht.
Veel vrouwelijke componisten zijn relatief onbekend gebleven, ook als ze muzikaal getalenteerd en productief waren. Reden van deze onbekendheid is volgens Beckand dat de vrouwen in de schaduw bleven staan of kwamen te staan door de houding van vaders of partners. Natuurlijk heeft het ook te maken met het tijdsbeeld en de geschiedenis van algemeen kiesrecht en vrouwenemancipatie.
Een van de componisten, Ethyl Smith, liep mee in een demonstratie voor vrouwenkiesrecht in Engeland en belandde uiteindelijk voor een maand in de gevangenis (zie afbeelding). Haar ‘March of the woman‘ (1911) werd het ‘strijdlied van het vrouwenkiesrecht‘.

Maandag 2 januari 2017 vond onze traditionele nieuwjaarsreceptie plaats in het sfeervolle “Silly Days" op de Markt in Meerssen. De opkomst was overweldigend en er werd enthousiast op het komende nieuwe jaar getoast.