Activiteiten verenigingsjaar 2021 - 2022
Slotavond met een cheque en gedichten, dinsdag 24 mei 2022

Vervolgens wordt het podium gegeven aan Rouke van der Hoek (1952, Eindhoven). Hij studeerde in Amsterdam en woont sinds 1980 in Zuid- Limburg (Meerssen). Na twee ‘te vroege‘ bundels debuteerde hij met de bundel ‘Doorgewinterd Landschap‘ (1992, uitgeverij Herik). Deze bundel werd genomineerd voor de C. Buddingh-prijs voor debutanten van Poetry International Rotterdam. Daarna publiceerde hij bij uitgeverij Atlas de bundels 'Het magnetische noorden' (2000), 'Bodemdaling' (2003) en 'Wolventeldag' (2008). Dit is de laatste bundel die hij publiceerde. Mooi verwoordde hij dat de innerlijke noodzaak om zelf te publiceren langzaam was verdwenen. Van 2014 tot 2016 was Rouke van der Hoek stadsdichter van Sittard-Geleen. Maar ook was hij tot 2016 lid van het bestuur van het 'Master of International Poetry' festival. Heden ten dage is Van der Hoek voorzitter van de stichting Vrienden van de Bibliotheek in Meerssen. Recent heeft hij ook meegewerkt aan de publicatie van kunstroutes in de gemeente Meerssen.
Van der Hoek nam ons mee in de beleving van een aantal gedichten. Door zijn interpretatie met ons te delen keken wij met andere blik naar deze gedichten. Voor wie de gedichten nog eens wil nalezen < klik hier >. Judith Herzberg intrigeerde met 'Het Ritselendste" en 'Er is nog zomer en genoeg'. Jan Owen uit Australië die in haar gedicht 'De kus' een sfeer neerzet uit de jaren dertig, in een omgeving waar zij zelf waarschijnlijk nooit is geweest. Weergaloos beschrijft zij een ontmoeting die had kunnen plaatsvinden. En dan het lange en bijzondere gedicht van H.H. Ter Balkt waarbij wij ons aanwezig voelen in de Achterhoek/Twente. Zijn 'Aardappelsorteermachine' gaat leven. Verder bleek het gedicht van Seamus Haeney bijna een Iers manisfest, een oproep om in gesprek te blijven in Ierland. Een oproep voor zowel de IRA als de katholieken. En desgevraagd sloot Rouke af met een prachtig gedicht van Rutger Kopland 'IX' met als slot "Zo eenvoudig is het : uit de nacht komt / niemand terug. Onze dromen zullen wijken / voor de feiten, nooit andersom, nooit andersom, nooit andersom."
Na verkeerd te hebben in deze mooie wereld van gedichten was er nog voldoende tijd voor een bijzonder gezellige nazit en kon iedereen tevreden naar huis gaan. Met de beste wensen voor een mooie zomer ! Wij verheugen ons op het nieuwe seizoen dat maandag 19 september van start gaat.
Voorjaarsreis naar Markiezaat Bergen op Zoom, 17, 18 en 19 mei 2022
Het reisgilde heeft een prachtige reis verzorgd naar het
Markiezaat Bergen op Zoom.
Een volledige terugblik kunt u lezen en bekijken op de pagina van het Reisgilde. < klik hier >
Wilt u de foto's zien ? < klik hier >
'Srebrenica‘ muzikale presentatie autobiografie, maandag 16 mei 2022

Vrede
Als je mij vraagt, “geloof je in wereldvrede?”
Zeg ik “ja”, allicht tegen beter weten in.
Je zegt dat er tevergeefs al eeuwen voor wordt gestreden,
Dus je geloof heeft geen enkele zin.
“Dan”, vraag ik jou, “wat is het alternatief?”
Als je hoop op wereldvrede is gestorven,
Nemen we onrecht en kinderleed dan voor lief?
Dan is ons moraal voorgoed bedorven.
Als je zegt dat ik behoor tot die laatsten,
Die geloven in het ideaal.
Maar waren het niet zij die zich in minderheden verplaatsten
En zich verzetten tegen nationalistische en dictatoriale taal?
De taal die schreeuwt om macht, om aanzien en om geld,
Van de leiders die kunnen slapen op twee oren,
Omdat voor hen niet het leed van de overheersing telt,
Terwijl er al duizenden onschuldige levens zijn verloren.
Ik probeer die mensen te doorgronden,
Die vrede beweren doormiddel van agressie
En die door inzet van gruwelijke zonden,
Uit zijn op totale dominantie.
Dus als je mij vraagt: “geloof je in wereldvrede?”
Vraag ik jou: “heb je eigenlijk wel door?
Dat er geen moeder is die nooit heeft gebeden voor kinds geluk?
Is dat geen wereldvrede? Stel je dat nou eens voor.”
Dagexcursie ‘Toertje Thorn‘, donderdag 12 mei 2022

Begeleide wandeling Begraafplaats Maastricht, maandag 25 april 2022
Wat hadden wij een geluk. De hele week werd er regen voorspeld op maandag.
En geen druppel is er gevallen! De goden waren ons gunstig gezind.
Waarom ga je wandelen op een begraafplaats? Omdat wij vergeten dat begraafplaatsen ook monumenten van onze historie zijn. En de Algemene begraafplaats Tongerseweg te Maastricht is een van mooiste
begraafplaatsen van Nederland. Wim Ramakers uit Bunde leidde zowel in de ochtend een groep als in de middag een geïnteresseerde groep rond. Hij vertelt over de historie, over de tijden dat katholieken
niet begraven mochten worden naast niet-katholieken. Echtparen die met een haag tussen hun in werden begraven. Vele anekdotes passeerden. Het verhaal over ‘De Piele’ uit de Platielstraat, het
graf waar nog niemand in ligt, maar wel al een datum van verwacht overlijden kent. Charles Vos die niet alleen begraven ligt aan de Tongerseweg, maar ook de maker is van vele monumenten. En dat er soms
enige gelijkenis is met het Mooswief op de Markt? Hadden wij niet verwacht. Stil worden wij bij de graven van de Tweede Wereldoorlog, van hele gezinnen uit wijken in Maastricht die zijn gevallen. Ook de Joodse
begraafplaats dwingt tot nadenken. We zien de graven van bekende en invloedrijke Maastrichtenaren, van Kemp, Endepols, Koenen en de Regouts. Een monument voor de brouwersfamilie Marres, de graven van
ons nog bekende burgemeesters en gouverneur Houben. Victor de Stuers, Lambertus van Kleef, namen die niet alleen op de grafstenen staan, maar ook blijvend zijn vastgelegd in straatnamen. Een
prachtig graf, vol met rouwsymbolieken, van Barbara Bosch van Drakenstein-Volkhemer. Zij woonde op de Boschstraat en verkocht in 1959 het in haar bezit zijnde kasteel Drakenstein van de toenmalige prinses
Beatrix. En we zagen Minckeleers, de familie Niël en het grote familiegraf van Léon Melchior.
Grafstenen met Franse teksten, overschaduwde lanen en een kapitale kapel zetten de toon. De gemeente streeft ernaar om de begraafplaats door te ontwikkelen naar een park in de stad, een plek om stil te
staan. De transitie is begonnen, waarbij er ook ruimte komt voor een herinneringsbos en een natuurbegraafplaats. De variëteit aan grafmonumenten die al deze geloven en levensbeschouwingen met zich
meebrengen, is zo uiteenlopend dat het bekijken ervan alleen al de moeite waard is. Zo komt er binnen afzienbare tijd een heel modern monument waar duizenden urnen een plek kunnen krijgen < meer informatie >. Maar het meest bijzondere van wandelen op de begraafplaats zijn misschien
wel alle verhalen die boven komen. Eigenlijk komt iedereen er wel ‘bekenden´ tegen en daarmee komen ook herinneringen boven. Wat hebben we veel met elkaar gedeeld deze dag. Voor wie meer
wilt lezen over de historie van de begraafplaats aan de Tongerseweg te Maastricht < klik hier
>. Veel informatie vind je ook op de website van de begraafplaats < www.begraafplaatstongerseweg.nl >.
Diashow over de Geul, 21 april 2022

Zij namen ons mee op een tocht langs de Geul, van de bron in de kelder van een boerderij in Lichtenbusch, op de grens tussen België en Duitsland, tot in het gehucht Voulwames waar ze uitmondt in de Maas.
Met veel oog voor details en een verbluffende kennis van de flora en fauna lieten zij ons meegenieten van alles wat ze hebben vastgelegd tijdens hun meer dan honderd wandelingen langs deze rivier. We zagen schitterende beelden, gemaakt tijdens de meest uiteenlopende weersomstandigheden, in de vroege ochtend, bij dag, bij zonsondergang of bij nacht, steeds weer prachtige opnames.
Behalve de aandacht voor het landschap in het stroomgebied van de Geul werd ook stil gestaan bij de bijzondere bouwwerken die er langs haar route liggen. Het internationale karakter van de rivier kwam tot uiting in de vele gefotografeerde naambordjes waarin de Geul, afhankelijk van het dialect dat in het betreffende dorp gesproken werd, telkens weer een iets andere benaming kreeg. Maar steeds werd de rivier bedoeld die, beginnend als bronnetje en, zich ontwikkelend tot lieflijk stroompje, uiteindelijk haar verwoestende kracht vertoonde tijdens de zomer van 2021, een zomer die wij nooit zullen vergeten.
Laten wij vertrouwen op de maatregelen die worden genomen om wateroverlast te voorkomen, zodat wij kunnen blijven genieten van het mooie gebied waarin wij wonen. Een gebied waarin de Geul een sfeervolle rol speelt. Dat hebben Guus en Martina ons vanmiddag laten zien.
Lustrumfeest 65 jaar Vrouwengilde Meerssen, 7 april 2022
Vijfenzestig jaar in 2021 werd zesenzestig jaar in 2022. Maar gevierd hebben
wij dat lustrum. Met een feestelijke High Tea in het paviljoen van Chateau St. Gerlach. 140 dames die elkaar voor een deel niet meer hadden ontmoet in de afgelopen Coronaperiode. Het gonsde in de zaal dat het
een lieve lust was. Iedereen was blij om elkaar in een ontspannen sfeer te kunnen en mogen ontmoeten. Gelardeerd met heerlijke muziek van Paul van Loo en natuurlijk een speech van onze voorzitter Nanny
Notten. Zij had het boek bij zich met de handgeschreven notulen van de eerste oprichtingsvergadering. Toen maakte Vrouwengilde Meerssen nog deel uit van het grotere geheel van het Katholiek Vrouwengilde
Limburg. Ook maakte zij gewag van een van de eerste bijeenkomsten waar toentertijd Mieke Heunders verhaalde over goede verzorging. En diezelfde Mieke is nu sinds jaar en dag zelf lid en bekend als Mieke
Vossen-Heunders. Ook Mariet Hermesdorf- Notermans werd even in het zonnetje gezet. Niet alleen als ons ‘oudste’ lid, maar tevens met het, voor zover bekend, langste lidmaatschap sinds 1976.
Een voorbeeld voor velen.
Vrouwengilde Meerssen is een bloeiende vereniging die nog steeds groeit. Inmiddels hebben wij 313 leden (!), met een boeiend programma. “Weliswaar is de katholieke signatuur misschien wat meer
verdwenen, maar dit laat onverlet dat onze vereniging nog altijd 100% staat voor het motto ‘Ontmoeting en Verbinding’. Daar zetten wij ons gezamenlijk voor in”, aldus onze voorzitter.
Ondanks het vele ‘gekwetter’ in de zaal wist Paul van Loo toch de toehoorders te boeien met zijn liedjes en soms even echt stil te krijgen. Kippenvel kregen velen bij ‘Het is nog nooit zo
donker geweest’, terwijl bij de vertolking van Elvis Presley weer heerlijk werd meegezongen. Tegen de klok van vijf was deze heerlijke middag voorbij en liep de zaal leeg. Maar de complimenten die
werden uitgedeeld zijn in de oren geknoopt. Het was een bijzonder geslaagde middag! Vergeet vooral niet ook eens bij de foto's van deze middag te kijken < klik hier >.
Blind Vertrouwen door Esther Crombag, 28 maart 2022
Op 28 maart heeft Esther Crombag voor ruim 40 leden haar eigen verhaal verteld over
het accepteren en leren omgaan met haar plotseling optredende blindheid in haar elfde levensjaar.
Haar eigen inleiding in haar verhaal: "Toen ik elf jaar oud was werd ik van de ene op de andere dag volledig blind. Ik herinner mij de angst en verwarring uit die periode nog goed. Niet alleen
voor mij maar natuurlijk ook voor mijn familie en omgeving. Het leven zinvol richting geven kan al ingewikkeld genoeg zijn met een goed functionerend paar ogen, laat staan zónder. Ik kwam
al snel tot de conclusie dat ik, koste wat het kost, een ‘normaal ‘leven wilde leiden. Dat werd mijn missie, waarbij ik mij vasthield aan de stelregel ‘kan niet bestaat niet‘ en ‘durf
te geloven in je eigen kunnen‘. Het was een lange weg van vallen en opstaan. Van het leren van braille tot het Cum Laude afstuderen als Meester in de rechten en docent rechten aan de Maastricht
University.
Daarnaast stortte ik mij op de wielersport en werd ik viermaal Nederlands Kampioen op de tandem in verschillende disciplines. Over de weg hiernaartoe heb ik een boek geschreven met de titel ‘Blind
vertrouwen ‘. Naast mijn werk als docent recht aan de universiteit van Maastricht, geef ik lezingen door het gehele land. Sporten op topniveau dat doe ik niet meer maar ik vind het nog steeds heerlijk om
samen met mijn fietsvrienden op de tandem mijn energie kwijt te raken. Ook kan ik erg genieten van gezelligheid, samen met mijn vrienden en familie. Ik heb mijn blindheid volledig geaccepteerd."
De lezing is een inspiratie voor ons allen, haar manier om tegenslag te leren accepteren en kansen te grijpen en daardoor het leven waardevol te maken. Esther vertelt dat zij vertrouwen geeft zodat ze dit
vertrouwen van de ander ook weer terugkrijgt.
De wielerssport waar zij achter op een tandem blind moet varen op de piloot die voorop zit, heeft haar geleerd om ‘los te laten’. Hulp vragen is daarnaast ook iets dat ze doet, en ervaart dat veel
mensen graag iets voor de ander willen betekenen. Esther heeft veel hulp gehad van haar ouders die haar altijd zowel praktisch als mentaal gesteund hebben.
Esther zet zich naast haar baan als docent ook in voor een aantal goede doelen. Zo komt een deel van haar boekopbrengst ten goede aan het KNGF dat blinde geleidehonden opleidt. Esther heeft vandaag zelf
haar (gepensioneerde) hond Sandy bij zich. Thuis heeft zij haar huidige blindengeleidehond Joep die haar dagelijks vergezelt naar haar werk en andere activiteiten.
Esther heeft een blinden tuin aangelegd bij haar huis. In deze tuin kunnen blinden en slechtziende mensen een tuinervaring opdoen door te voelen, ruiken en proeven van planten, kruiden etc. De tuin is ingericht
met beelden van o.a. Wil van der Laan en Caius Spronken. Voor meer informatie: www.blindentuin-zuid-limburg.nl
De vragen die na afloop van haar lezing door een aantal leden gesteld werden, geven een nog betere kijk op haar leven met een beperking.
Voorjaarswandeling Rijckholt, 17 maart 2022
Saharazand, grijze lucht, gaat het wel of niet regenen? Allemaal vragen die je je in de ochtend
stelt, voorafgaand aan de voorjaarswandeling van dit seizoen. Want, zo'n 45 leden hebben zich ingeschreven voor deze ochtend. En gelukkig, niemand heeft getwijfeld. We worden hartelijk en gastvrij
ontvangen in Kaffee Riekelt, aan de rand van het Savelsbos. Na de koffie/cappuccino/thee start de lange wandeling van 7,4 km (www.wandelgidszuidlimburg.com nr. 132). En het is heerlijk om te lopen, bijna perfect wandelweer. Niet te koud, niet te warm, geen regen en een mooi
wandelgebied. Het tempo blijft gestaag en precies twee uur later zijn we weer terug. We liepen langs de Sjnuffelèr, richting paarden aan de rand van het bos. Overal verder op ons pad ontluikt de lente in
kleuren en geuren. De vogels kwetteren dat het een lieve lust is. En de groep neemt bijna geruisloos de twee grotere hellingen. Want na een stijging wacht altijd weer een dalend pad of een mooie plateauweg.
We genieten van het vee dat in de wei staat, schapen die schaapachtig naar ons kijken, toeristen die glimlachend hun lunch eten en genieten van de stoet dames die voorbijtrekt. Gelijktijdig met de langere
wandelling hebben ook dames de kortere wandeling gelopen. Rond en in Rijckholt, bij het oude klooster. En al naar gelang behoefte kon een klein groepje al eerder aan de koffie beginnen en een paar dames een
extra stukje lopen. Zodat ook zij nog even van de prachtige paarden konden genieten.
We sloten deze bijeenkomst af met een gezellige, geanimeerde en goed verzorgde lunch in de zaal van Kaffee Riekelt. Zo tegen half drie ging eenieder weer zijn eigen weg, met een dankjewel voor de organisatie.
Want het liep weer als de spreekwoordelijke trein! Kijk voor een terugblik met foto's op terugblik foto's < klik hier >.
Koffie Branderij Blanche Dael 7 maart 2022
De heren leiden ons daarna in twee groepen door het gebouw. We leren van de geschiedenis van het bedrijf, ontstaan in 1878 aan de Wolfstraat te Maastricht. Inmiddels is het bedrijf vanuit een winkel voor koloniale waren en eenvoudige koffiebranderij uitgegroeid tot een groot bedrijf dat in heel Nederland en daarbuiten bekend staat.
Koffie en thee worden geïmporteerd uit landen zoals Colombia, Guatemala, Brazilië, Porto Rico etc. en de kwaliteit staat hoog in het vaandel. In de opslagtoren liggen grote balen ongebrande koffie. We leren het verschil tussen de koffiesoort Robusta (meestal verbouwd in lagergelegen gebieden) en de hogere kwaliteit koffie Arabica die veelal op hogere hoogtes verbouwd wordt. We zien het verschil in de groene (ongebrande) bonen. Blanche Dael brandt haar koffie zelf, de koffiebranderij is gelegen op de begane grond en dagelijks worden hier de eigen melanges gebrand, gemengd en verpakt. De geuren die vrijkomen bij het branden van de bonen prikkelen onze neusgaten en de waardering die we aan een kop koffie toekennen stijgt alleen maar als we zien hoe het proces verloopt.
Koffie schijnt ooit per toeval ontdekt te zijn door een geitenhoeder in Ethiopië. Hij zag een aantal bessen in het verkoolde vuur en proefde daar de gebrande koffiebonen voor het eerst. De Nederlanders hebben met hun handel de koffiebonen uiteindelijk ook in Zuid-Amerika geïntroduceerd, waar met de goede klimaatomstandigheden koffieplanten goed groeien.
Blanche Dael is ook expert in verschillende theesoorten. We leren het verschil tussen zwarte thee en groene thee (beiden van dezelfde plant: camelia sinensis) waarbij groene thee niet geoxideerd wordt en de zwarte thee wel; en de verschillende “fruit theeën die eigenlijk infusions genoemd moeten worden.
Duurzaamheid staat bij Blanche Dael hoog in het vaandel, het bedrijf is een eerlijke partner, een sociale organisatie en tevens een milieubewuste organisatie. Dit komt de koffieboeren ten goede. Blanche Dael ondersteunt met zijn stichting Escuela een school in Guatemala. Door middel van het beschikbaar stellen van studiebeurzen kunnen jonge mensen opgeleid worden in het bewerken van koffieplantages tot en met het schenken van het eindproduct.
Na afloop van de rondleiding worden we nog verrast met een goody bag waarin een zakje thee ‘Dael’s Droum’ zit. Onze voorzitter dankt namens ons allen de gastheren voor de gastvrije ontvangst en de zeer informatieve en goed verzorgde rondleiding. Via de koffie- en theewinkel (waar nog het een en ander gekocht wordt) komt een einde aan deze excursie, een bijzondere ervaring rijker.
Enkeltje Venray, 24 februari 2022
Deze middag nam de heer Harry Frencken bijna veertig leden mee door de
geschiedenis van de psychiatrie. In Limburg worden in de gemeente Venray de eerste psychiatrische instellingen gebouwd: in 1905 St Servatius voor de mannen en in 1908 st. Anna voor de vrouwen.
Voorafgaand aan de bouw van psychiatrische instellingen werden in de middeleeuwen personen met een ‘afwijking’ nog als heks verbrand. Daarna sluit men personen op in de zogenoemde
‘Dolhuizen’ waar ze vaak te kijk werden gezet voor buitenstaanders. Behandeling bestaat uit opsluiting, aderlating en schedels lichten. In 1857 wordt in Gent ‘het Guislain’ gesticht, de
allereerste krankzinnigeninstelling. Begin 20e eeuw worden naar dit voorbeeld de eerste psychiatrische instellingen in Nederland gebouwd. Deze instellingen werden door kloosterordes gebouwd en de
broeders en zusters werkten in de behandeling en verpleging van de opgenomen patiënten. De behandelingen bestaan dan vooral uit insulinebehandeling, toedienen van elektroshocks alsmede uit
bed- en badverpleging in de gesloten instellingen.
In de 21e eeuw worden psychiatrische cliënten veelal extramuraal en dicht bij huis behandeld, een gigantische vooruitgang. De focus ligt nu op behandeling met hoop op herstel van het individu en daarmee
op toename van de kwaliteit van leven. In tegenstelling tot hoe het vroeger was: opname en onttrekking aan de maatschappij van het individu.
Harry Frencken heeft een schat aan eigen ervaring en de grote veranderingen in het behandelbeleid zelf meegemaakt.
Gelukkig is een ‘enkeltje Venray’ nu niet meer aan de orde, maar wordt er zoveel mogelijk hulp ingezet om cliënten te begeleiden en deel uit te laten maken van de maatschappij.
Ondanks dat er nog steeds schrijnende omstandigheden zijn, mogen we dankbaar zijn dat er zoveel vooruitgang in de psychiatrie heeft plaatsgevonden.
De enthousiaste en betrokken manier van vertellen van Harry Frencken roept vragen op bij de aanwezigen, waar met praktijkvoorbeelden antwoord op wordt gegeven.
Een geslaagde middag die stof tot nadenken geeft en ons zicht heeft geboden op psychiatrie in het algemeen en in de ontwikkeling van behandelmethodes door de eeuwen heen.
Filmmiddag Lumiere, 14 februari 2022

Nadat voorzitter Nanny Notten de aanwezigen heeft verwelkomd, vertelt Marius Michels ons kort iets over de inhoud van de film die is gebaseerd op Shakespeare’s drama “Romeo en Julia”. Het thema van dit drama werd in 1957 verwerkt in de Broadwaymusical West Side Story die vervolgens weer twee keer verfilmd werd, in 1961 en recent in 2021. Dat wij vandaag van deze film kunnen genieten is bijzonder, immers het is een van de eerste producties die weer in de bioscopen te zien zijn sedert de lockdown!
Het verhaal is bekend. In Manhattan (New York) bevechten twee groepen straatjongeren elkaar: de Sharks en de Jets. Tony, ooit behorend tot de Jets en Maria, zus van Sharks-leider Bernardo, worden hopeloos verliefd op elkaar en ze beginnen een verboden romance. Hun verschil in afkomst zorgt voor veel onrust, geweld, schitterende zang en dans, dit alles prachtig verfilmd.
De romance van Tony en Maria kent echter geen happy end, integendeel, er zijn alleen maar verliezers.
Onder de indruk van deze schitterende film verlieten we de zaal. Tot slot was er voor degenen die dat wilden in de foyer van Lumière gelegenheid om bij een drankje nog even na te praten over deze nieuwste versie van West Side Story.
‘Kunstkijken‘, lezingenreeks door dhr. Arjen van Prooijen
Heel verheugd waren wij dat de lezingenreeks van Arjen van Prooijen
doorgang kon vinden binnen de gegeven beperkingen van Corona. Eerst drie lezingen digitaal per zoom. Deze werden goed ontvangen, nadat een aantal leden de schroom had overwonnen om deel te nemen. De
laatste twee bijeenkomsten konden 'ouderwets' fysiek plaatsvinden in de Stip op 31 en 7 februari. Met inachtneming van corona- toeganscheck en 1,5 mtr afstand. Een prachtige lezingenreeks had
Arjen dit jaar voor ons over dieren in de kunst. Van in de verre oudheid tot de meest moderne tijd. Prachtig. De toezingging om in het nieuwe seizoen weer een lezingenreeks te willen verzorgen heeft het bestuur
graag genoteerd. Dank Arjen.
Mantelzorg, 1 november 2021

Bij de start van de lezing heeft Yvonne van Rooij meteen alle aandacht van de leden, op een heel prettige manier vertelt ze wat het begrip mantelzorger inhoudt: “Als je structureel bezig bent en meer dan normaal zorg verleent ben je mantelzorger." Een paar filmpjes ondersteunen haar woorden. Ook komt een van haar cliënten aan het woord. Jos vertelt over zijn vrouw die plotseling door een aneurysma half verlamd raakt en waarvoor hij sinds 2008 zorgt. Op een rustige maar indringende manier geeft hij weer welke zijn dagelijkse taken zijn, dat zijn eigen vrijheid en actieradius danig beperkt is en er nauwelijks communicatie met zijn vrouw mogelijk is. Zijn vrouw onderbrengen bij een zorginstelling heeft hij altijd willen voorkomen, een emotioneel besluit dat hij voor zich uit bleef schuiven, maar Jos is nu op een punt gekomen dat hij toch die beslissing gaat nemen. De zorg is hem (bijna 70 jaar) te zwaar geworden.
Er waren helaas maar weinig leden aanwezig, maar juist doordat de groep klein was (14 leden) zorgden de persoonlijke ontboezemingen van Jos en de reacties, de vragen en de ervaringen van de aanwezige dames voor een bijzondere interactie. Na afloop zei een van de leden: “Dit was een heel waardevolle avond, een pareltje".
Voor meer informatie: www.mantelzorgzuid.nl
Afrikaanse stoffen 20 oktober 2021
De heer Coen Eggen heeft op een bezielende manier ruim 40 deelnemers laten
kennismaken met het maken en gebruik van textiel in o.a. Afrika, Azie en Zuid Amerika. Hoewel Coen zelf nauwelijks gereisd heeft , raakte hij al op jonge leeftijd geïnteresseerd in het gebruik van textiel als
versiering (en niet als bedekking van naaktheid) van het lichaam. De verzameling begon met stukken textiel die zijn vader had.
We mogen een gedeelte van de inmiddels zeer uitgebreide collectie van dichtbij bekijken en voelen.
De stoffen die we zien zijn gemaakt van boombast, grassen, leer, raffiapalm, katoen, jakhaar en wol van kamelen of geiten.
Onvoorstelbaar mooi zijn deze “stoffen" versierd met beschilderingen, kralen, borduurpatronen met zijde en met opgenaaide spiegeltjes. Kralen worden sinds de ontdekking van Afrika en Azië
(en de start van de handel in die tijd) gebruikt door inheemse stammen. Stoffen werden gekleurd of ingetekend met natuurlijke kleurstoffen, bijvoorbeeld de kleur zwart uit aarde, rood uit de roodhuidboom en
blauw uit indigo. Het omhulsel van de stengel van de orchidee werd gebruikt om de kleur goud voor te stellen. De ingeweefde patronen zijn van een bijzondere exclusiviteit en de schoonheid hiervan is nauwelijks
te verwoorden.
“Stoffen" van deze natuurlijke materialen zijn vaak geweven in kleine stroken die naderhand aan elkaar gezet zijn. De stoffen worden vaak geklopt zodat ze dunner worden, of met aarde verstevigd.
De mannen zijn veelal verantwoordelijk voor het weven van de stoffen, de vrouwen maken de versieringen erop.
De collectie bestaat o.a. uit omslagdoeken versierd met geometrische figuren, schaamschortjes met opgenaaide kralen en schelpen, babydraagdoeken, tulband, tassen. De doeken worden om het lichaam
gedrapeerd tot “kleding" en vaak bijeengehouden door geweven of geknoopte riemen.
In de pauze en na afloop van de lezing was gelegenheid om de stoffen nader te bekijken en te voelen hoe zwaar sommige stukken zijn.
We concluderen dat we zeer verrast zijn door de hoeveelheid die de heer Eggen ons heeft laten zien en de specifieke eigenschappen en herkomst van al deze stoffen en de makers en dragers hiervan.
De heer Eggen opent, met zijn familie, op 10 juli 2022 een expositie ter ere van de 100e geboortedag van zijn vader Gene Eggen, in het museum te Valkenburg. Op deze expositie zal hij meer van zijn uitgebreide
collectie tonen.
Filosofie, 3 lezingen in oktober 2021
Op haar geheel eigen, bijzonder heldere,
wijze heeft mw.drs. Truus Cortenraad ruim zestig leden drie middagen meegenomen in de filosofische denkwijzen. Centraal stond de vraag “Hoe kunnen mensen omgaan met dat wat op hun pad komt, hoe
kunnen mensen zelf zorgen dat hun leven een zo goed mogelijk leven is?" Levens zijn nu eenmaal niet altijd goed en/of succesvol en dat te leren accepteren en daar goed mee om te gaan is een thema
waarmee mensen ook in de periode van de coronapandemie vaker zijn geconfronteerd. Er is gekeken naar de mythologie en vervolgens naar de filosofie, waarbij de filosoof Aristoteles centraal heeft gestaan.
Dank aan Truus Cortenraad dat zij opnieuw er in is geslaagd om dit thema zo helder en bij de tijd naar voren te brengen.
Najaarswandeling, donderdag 14 oktober
We volgden de gele route, een aanrader voor wie in de omgeving van het Vrouwenbos zou willen gaan wandelen. In het tuinrestaurant zijn overigens meerdere routes gratis verkrijgbaar. Zowel de lange als de korte wandeling verliep in een geanimeerde sfeer, er is altijd zo veel bij te praten. Of kennis te maken, bijvoorbeeld met nieuwe leden of leden die voor de eerste keer meewandelen.
Als afsluiting werden wij getrakteerd op een heerlijke bourgondische lunch, met complimenten voor de keuken en de bediening. Het uitserveren ging snel achter elkaar zodat we echt gezamenlijk konden lunchen. Kortom, een activiteit met een sterretje. Voor een uitgebreide terugblik met foto´s < klik hier >
‘Hoe hoort het eigenlijk ‘, 5 oktober 2021
Ruim 120 leden bezochten deze dinsdagavond de succesvolle lezing van Reinildis van
Ditzhuyzen. Het was prachtig om zo veel leden weer te mogen ontvangen. Mw. Van Ditzhuyzen nam ons op aansprekende wijze meer in de geschiedenis van én de actualiteit van de omgangsvormen in
het dagelijks leven en ook bij bijzondere gebeurtenissen. Met quizvragen werd onze eigen kennis getoetst. Maar de belangrijkste les van deze avond was misschien wel dat etiquette geen keurslijf is en zeker niet
‘tuttig´. Etiquette is niets meer dan de verwoording van gemaakte afspraken in de omgangsvormen. En als zodanig wijzigt de etiquette met de tijd mee. Etiquette maakt het leven aangenamer
omdat het de verschillen tussen mensen regelt en daarmee de omgang met elkaar. Als je van jongs af aan weet ‘hoe het hoort´ sta je zekerder in het leven. Volgens Reinildis van Ditzhuyzen is de
etiquette gebouwd op twee grondregels: 1) houdt rekening met elkaar vanuit respect (moreel) en 2) wees duidelijk met gezond verstand (praktisch). Kortom, etiquette is niet tuttig, maar nuttig!
Reinildis van Ditzhuyzen bezocht het Arnhems gymnasium en studeerde aansluitend geschiedenis en talen aan de universiteiten van Salzburg, Nijmegen, Wenen en Barcelona, gevolgd door postdoctoraal
onderwijs aan het Europa College (Brugge 1973/4) en het Salzburg Global Seminar in Slot Leopoldskron (1977/8). Zij schreef diverse boeken over o.m. Praag, Vlieland en een Haagse wijk. Vooral door haar
(historische) publicaties over etiquette en protocol (Ditz- reeks) en over koningshuizen is zij bekend. Haar boek 'De Dikke Ditz' geldt heden ten dage als hét etiquette-standaardwerk.
Veilig in en om het huis, 30 september 2021
Zo´n dertig leden waren deze donderdagmiddag aanwezig. Een middag die
verhelderend was over hoe te handelen als er thuis iets gebeurt. Hoe herken je een hersenbloeding of - herseninfarct. De MSA-test (Mond, Spraak, Armen) maakt direct veel duidelijk. En wat gebeurt er als je 112
belt? Hoe komt de hulp dan op gang? Wat moet je doen bij een vermoeden van een hartaanval. Of erger, als het daadwerkelijk een hartaanval is. Mag ik reanimeren, ook als ik dat eigenlijk niet kan of durf?
Bestaat er verschil tussen mannen en vrouwen bij een dreigend hartinfarct of waar moeten we eigenlijk op letten? Brandwonden, wat doen we daar mee? Lauw water en dan op hoop van zegen of snel naar de
dokter? En een vergiftiging? Vroeger hadden we altijd de gifwijzer in huis, maar nu niet meer. Die wordt niet meer uitgegeven omdat er zo veel verschillende stoffen zijn. Altijd even de huisarts of huisartsenpost
consulteren. Zij kunnen het direct nakijken en het juiste advies geven. En dan waren er ook nog filmpjes waar we zagen hoe een reanimatie werkt en hoe de AED wordt gebruikt. Kortom, een middag waarin we
veel hoorden en zagen, maar ook nog zelf aan de slag gingen. Met de pleisterknipkaart <klik hier >. Een eyeopener voor
velen. Het was hilarisch hoe we ons best deden om goed te knippen, maar het gaf wel het juiste inzicht. Je kunt zo plakken dat je nog steeds redelijk goed alles kunt gebruiken. Zo sloten wij een informatieve
middag af, verzorgd door Patricia Albrecht, gediplomeerd EHBO-instructrice. Voor meer foto's < klik hier >.
‘Plastic Soep‘, 21 september 2021
Deze lezing werd verzorgd door Arend Bolt, specialist afvalverwerking en -recycling. Hij werkte vroeger bij het afvalwerkingsbedrijf Van Gansewinkel en
houdt zich al jarenlang bezig met deze problematiek. Hij verzorgt vaker lezingen over het onderwerp 'Plastic
Soep'. In 2010 nam Arend Bolt deel aan de ‘Beagle‘reis, een Nederlands- Vlaams televisie- en internetproject van de VPRO, in samenwerking met Teleac en Canvas. Tijdens deze expeditie
werd in de Indische Oceaan onderzoek gedaan naar plastic vervuiling.
'Plastic soep, we krijgen het een keer op ons bordje'. In onze oceanen drijven 5 vuilnisbelten met
kunststofafval. Deze 'plastic soep' is een bedreiging voor al het leven in de oceanen. Jarenlang was het bestaan van de plastic vuilnisbelten nauwelijks bekend. Ze liggen ver van drukke
scheepvaartroutes en zeilers mijden deze gebieden omdat er weinig wind is. Oceanograaf Charles Moore ontdekte de grootste afvalberg in de Grote Oceaan per ongeluk toen hij er in 1997 doorheen zeilde.
Tijdens zijn lezing nam Arend Bolt ons mee in het mechanisme en de oorzaken van plastic soep. Sinds 1950, toen plastic
ontdekt werd voor industriële toepassingen, neemt het gebruik van plastic jaarlijks gemiddeld met 9% toe. Ruim 80% van alle zwerfafval/plastic komt via rivieren uiteindelijk in de oceanen terecht.
Dit leidt ertoe dat inmiddels in 90% van de natuurlijke visvangst plastic aangetroffen wordt. Na hoge waterstanden zien we ook de vervuiling dichtbij bijvoorbeeld in de Maas. Hij confronteerde onsmet de gevolgen voor dieren, natuur en milieu en gaf duiding aan verschillende oplossingsrichtingen en de stand van zaken daaromtrent. Het invoeren van statiegeld bijvoorbeeld op de PET
flessen blijkt al een significant positief verschil te maken in de hoeveelheid zwerfafval. Recycling, cleanup, wetgeving en voorlichting zijn enkele van deze oplossingen.
verenigingsjaar 2020 - 2021, 13 september 2021

Voorzitter Nanny Notten opent de avond, waarbij zij aangeeft blij te zijn dat we weer kunnen starten. Onze vereniging heeft een stabiel ledenaantal van ongeveer 300 leden. Zij memoreert kort onze drie overledenen van het afgelopen verenigingsjaar.
Dit jaar heeft de vereniging gekozen voor het motto ‘Op weg naar beter‘. De voorzitter memoreert het 65 jarig lustrum van de vereniging dat wij alsnog gaan vieren op 7 april 2022. Met een financiële terugblik en de bestuurswisseling wordt deze jaarvergadering afgesloten.
Ria Arntz neemt onder dankzegging na 8 jaar afscheid als bestuurslid. Zij wordt opgevolgd door Marjo Waltmans.
Olga Ruijsink wordt bij handopsteking herbenoemd.
Na afloop van het officiële gedeelte is het tweede deel van de avond is verrassend. Iedereen krijgt een kaartje met een symbool en zoekt naar de tafel die daarbij hoort. Op tafel liggen kaartjes met vragen bv: wat was het mooiste moment voor jou? Ben je nieuwsgierig? Aan de hand van deze kaartjes ontstaan gesprekjes en leren we elkaar nog beter kennen. Navraag leert dat dit Café Parlant door iedereen als heel positief is ervaren.
Rond 21.30 u wordt de avond afgesloten.